47–

وقتی چراغ را خاموش کنم و شب بخیر بگویم و در اتاق راببندم بر میگردم و اینبار شاید بیشتر بمانم و مستمرتر

خب چیز های زیادی وجود دارد 

وقتی پیاده روی میکنم هزار حرف در سرم می آید که میخواهم بنویسمشان اما هنگامی که شب فرا میرسد همه را فراموش میکنم اصلا هنگامی که تایپ میکنم اینگونه است اینقدر این درست نوشتن کلمات با این کیبرد کوچک حواسم را صرف خود میکند که اصلا یادم نمیماند چه میخواستم بگویم کل زندگی همین است اصلا اینقدر حواسمان صرف درست به نظر رسیدنش شده که حال فراموش کردیم که اصلا ما چرا آمدیم اینجا؟ میخواستیم چه بگوییم، حتی اکر درست نگارش نشود اصل موضوع چه بوده است؟ نمیدانیم یا نمیدانم حداقل من که مطمئنم نمیدانم 

خب این هم برای امشب شرپع باز گشت جدی به وادیم