بین یا وسط ولی اعتدال نه

هم اکنون که این مطلب را مینویسم ... خب بگذریم  دیگه چه خبر؟ راستش خبر تازه این که در زندگی انسان روزایی میاد که همه باهاش مخالفن حتی خود اون آدمم از کاری که میخواد بکنه قلبا راضی نیست و شاید صرفا برای فرار از وضعیت فعلی باشه. از طرفی هم دلش میخواد تو وضعیت فعلی بمونه خب راضیه،   همه چیز به طور یکنواخت پیش میره . ولی انسان تا کجا میتونه  یکنواخت باشه؟ تا کجا میخواد پشت ترساش قایم شه؟ به قولی "موجیم که آسودگی ما عدم ماست" باید حرکت کنه بره حتی اگه سخت باشه حتی اگه بترسه حتی اگه از خانوادش که مهمترین چیزشه دور بشه از خودم میپرسم این درسته؟ این که انسان واقعا باید بره حتی اگه چیزی بدست نیاره بازم باید بره ؟ و پاسخ من یه چیزی بین نه و بله هست  چند روز در این شرایط به سر بردم و حد اکثر دو روز دیگه هم میتونم به سر ببرم وضعیت وسط یا بین خوب و بد که هیچکدوم کاملا خوب نیستن و کاملا بد هم نیستن نمیشه اسمش رو اعتدال گذاشت مگه اینکه بتونم به تکه هایی تقسیم شم که نصفشون برن نصفشون بمونن 

باید نگارش یاد بگیرم نمیدونم کجا ها کاما بذارم کجا نقطه

بودن یا نبودن

مسئله این نیست ... 

وسوسه این است! 

                           شاملو